Van goeie vraag naar briljante vraag

Als ik in gesprek met iemand een vraag stel en als reactie ‘goeie vraag’ krijg, doet dat wat met me. Zo’n reactie is voor mij een compliment. Het bevestigt me dat ik grondig heb zitten luisteren en de ander trigger verder over het onderwerp na te denken. Verder dan hij of zij tot dan toe gedaan heeft. Er volgt standaard een stilte en de gesprekspartner graaft in zijn geheugen of probeert zijn gevoel te laten spreken. 

Afgelopen week stuitte ik op een vraag die ik, in de context waarin ik werk, briljant vind. Stiekem vind ik het best jammer dat ik hem zelf niet bedacht heb.

Díe ene herinnering

De vraag komt uit een artikel over Jacky van de Goor in Psychologie Magazine van maart 2021. Zij heeft het boek Je leven in één herinnering (Ten Have, 2020) geschreven, waarin ze de antwoorden beschrijft die mensen geven op de vraag in kwestie. Hij luidt als volgt: “Wat is voor jou díe ene herinnering uit je voorbije leven die je wil meenemen naar het hiernamaals?” De vraag is oorspronkelijk afkomstig uit de film After Life van de Japanse regisseur Hirokazu Kore-eda en werd gesteld aan een groep mensen, zojuist overleden en aangekomen op een plek tussen hemel en aarde. De mensen hadden een week de tijd om erover na te denken en de rest van de herinneringen zou worden gewist.

Laat hem maar even op je inwerken. Ik ben ervan overtuigd dat ook jouw hersens meteen aan de slag gaan.

Vragen ontstaan bij mij vanzelf in een gesprek; dat is het voordeel van een goed luisterend vermogen. Maar al is het dan niet spontaan, deze vraag gaat vanaf nu een plek krijgen in veel van mijn gesprekken.

Dat ene prachtige moment

Ik heb er zelf niet lang over nagedacht. Die ene herinnering is het ter wereld komen van mijn oudste kind. Geen origineel antwoord, want geboortes worden vaker genoemd, zo vermeldt het artikel. Maar waar staat die geboorte voor? Dat kan voor iedereen anders zijn. Voor mij is dat het gevoel dat ik voor het eerst in mijn leven iets gedaan had, waar ik eigenlijk niet mee door wilde gaan. Maar opgeven was geen optie. Alhoewel ik op veel momenten best kan doorzetten, ben ik tegelijkertijd iemand die afhaakt als het écht moeilijk wordt. Tot dat ene, prachtige moment. Dat neem ik graag mee naar het hiernamaals, want hoe handig is het om diepgaand te beseffen dat je véél meer kunt dan je denkt? 

Best een openhartig stuk zo, besef ik. 

Nu jij

Ik ben benieuwd naar jouw antwoord op ‘de briljante vraag’. Durf je het aan? Succes en geniet van het vinden van jouw antwoord!