Niet zomaar een erfenis
Op 28 juli 2020 overleed mijn oom, een jongere broer van mijn vader. Enkele dagen ervoor was duidelijk dat zijn gezondheid snel achteruitging en mijn broer en ik besloten nog even bij hem langs te gaan. Niet dat we ome Christ zo vaak zagen, amper eigenlijk, maar toch voelden we dat we hem nog even wilden zien. Waarom? Hmmm. Goeie vraag. Uit sympathie voor de vrijgezelle oom? Bijzonder eigenlijk. Ik kom niet verder dan dat het gewoon een gevoel was. En dat het goed was om er even te zijn. Ome Christ leidde een eenvoudig leven en voor hem was dat prima. Ik bewonder hoe hij de eenvoud van het leven tijdens ons bezoek aan hem wist samen te vatten: “Ik heb hier een tijdje op de aarde mogen vertoeven, en dat was best leuk. Nu houdt het op en dat vind ik jammer.” Hij zei het heel tevreden en rustig. Wauw, dacht ik, toen ik wegging. Wat mooi als je je leven zo kunt uitdrukken. De woorden zijn me bijgebleven en daarmee vormen ze mijn herinnering aan ome Christ.
Het is nu maart 2021 en ik heb van ome Christ een mooi bedrag geërfd. Ik ben er super blij mee en het helpt me met mijn plannen. Het lijkt ook alsof het klopt, alsof de cirkel rond is. Een jaar geleden heb ik ervoor gekozen mijn hart te volgen. Ik heb mijn baan opgezegd om allereerst uit te vogelen waar dat hart dan lag. De coronapandemie heeft het niet makkelijk gemaakt grote stappen te zetten, maar er zijn vele kleine stappen gezet. En dan ook nog in de juiste richting.
Ik heb De ZIN van opgericht met als missie mensen te helpen om met hun persoonlijke verhaal een blijvende herinnering achter te laten. Hiermee lijkt de cirkel rond te zijn. Mijn vader overleed toen ik zeventien was. Hij heeft zich helemaal niet bezig kunnen houden met hoe hij herinnerd wilde worden en als jongvolwassene wilde ik ook niet altijd aan hem herinnerd worden. Want herinnering ging over ziekte en verlies.
Nu, 30 jaar later, voelt het alsof zijn overlijden voor mij persoonlijk alsnog betekenis krijgt. Hoe verdrietig ook, voor mij heeft het ZIN gehad. Door mijn vroege ervaring met overlijden kan ik nu voor anderen een rol spelen in het achterlaten van herinneringen. De erfenis, die ik dus ontvang omdat mijn vader hem niet meer in ontvangst kan nemen, wordt in De ZIN van zinvol besteed. En dat is waar we stiekem allemaal naar op zoek zijn toch? Dat wat je doet, ertoe doet.